Kabul Etmiyorum!

Eşofman altımı aldılar benden! Senelerdir benimle birlikte büyüyen(!), yaz kış demeden her gece onunla uyuduğum (tabii yıkandığı geceler hariç ama genelde sabahları yıkatır akşamları giyerdim yine, neyse), yazın çok sıcakken bile vazgeçmediğim, annemin görmekten bıkıp kaldırdığı zamanlarda başka eşofman altıyla yatınca huzur bulamadığım, en dertli anlarımda giyip "Evimdeyim, huzurluyum, mutluyum," dediğim biricik eşofman altım.
Seneler boyu neler neler yaşadık birlikte. Okuldan veya dershaneden yorgun argın, veya mutsuz, veya nasıl dönersem döneyim onu giydiğimde içimi bir huzur kaplardı. Yayılıp kitap okumak ve tüm dertlerimi unutmak çok kolay olurdu.
Annem de biliyordu ki o kadar eskimesine rağmen atmak için çok da ısrar etmiyordu. Ama o kadar sene giymiştim ki eşofmana benzer bir yanı kalmamıştı. Yine de pes etmemiştim! Taa ki yırtılana kadar! O zaman annem sonunda isyan etti. Ama ben yine de pes etmedim! Yırtık pırtık da olsa giydim eşofmanımı! Bu sabah ise anneannem aldı ve "Atıyorum Öykü bunu," dedi. "Hayııır!" dedim, aldım, giydim ve yatağıma uzanıp ağladım.
Şu birkaç günde benim için değerli olan çok şey koparılmıştı benden. Eşofman altım da olmazdı. "Dikelim?" dedim. "Yama yapalım?"
"Saçmalama," dedi annem. "Aynısından alırız."
"Köpek ölünce aynı cinsinden alırız demek gibi bir şey bu!"
"Öykü üzgünüm ama o eşofmana karşı hisleri olan sadece sensin. O eşofman sana karşı bir şey hissetmiyor!"
Anlamaz ki beni. Anlayamaz. Büyük çabalar sonucu aldılar eşofmanımı benden.
"Parçalayıp toz bezi yaparım onu," dedi anneannem. "Bir parçasını da sana veririm."
Facebook'ta grup açacağım "Kıyafetleri Kesip Toz Bezi Yapma Vahşetine Son Verelim!" diye.
Benim biricik eşofman altımı toz bezi yapıyorlar. Zaten onunla takım yaptığım Spider Man tişörtüm de iki sene önce kayboldu. Nerde olduğunu bilmediğini söylüyor annem ama biliyorum çöpe attı onu. Spider Man tişörtü kaybolduktan sonra daha bir sıkı sarılmıştım eşofman altıma.
Onu da aldılar benden.
Her şeyimi alıyorlar. Ühü...