Aklımda bazı anılar var. Hiç yaşamadım. Ama hayal değiller. Çok tuhaf bir duygu. Mesela güneş çok parlak olduğunda hatıralarım canlanıyor ama görüntü yok. Sadece duygular var. Canlanan duygular. Benden çok uzakta olan bir hayattan parçalar. Hiç yaşamadığım, hiç yaşamayacağım duygular.
Çok mutsuz ve umutsuzum bu günlerde. Kore hayallerimi de büyük ölçüde rafa kaldırdığımdan beri -ilerde eninde sonunda gideceğim ama asıl hayaller geride kaldı artık- yeniden amaçsızım. Yarınımı göremiyorum, beş yıl sonrasını göremiyorum. Yapmak istediğim hiçbir şey yok.
Sadece o güneşli günleri istiyorum. Mutlu olmayı hak eden bir insan olmak istiyorum. Ama hak ediyormuşum gibi hissetmiyorum. Bunalıyorum.
Güneş istiyorum. Mavi ve beyaz istiyorum. Güneş, mavi ve beyaz eşliğinde sevmek ve sevilmek istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder