Zihni Açmak

Hayal gücü sıfır olan insanlara tahammülüm yok. Gerçekten. Mesela sorarsınız "Ya şöyle olsaydı ne yapardın?" diye. "Öyle bir şey olmaz," cevabını aldığım anda o kişiden soğuyorum. Ben de olacağını söylemiyorum ki olsaydı diyorum. Olmayacağına göre kafa yormanın anlamı yokmuş.
Böyle insanlara üzülüyorum bir de. Zihnin onlara verebileceklerinden bihaber hayatlarını bomboş bir kütük gibi geçiriyorlar. Boş gelmişler, boş gidecekler bu hayattan. Çevrenizde bir sürü görebilirsiniz onlardan. Fantastik filmleri saçma buldukları için izlemezler. Toplum tarafından kabul görmüş mesleklere yayılmışlardır. Hayattaki tek idealleri bir ev bir de araba almaktır. Eskiden de bilim adamlarını, sanatçıları vb. asanlar, dışlayanlar da hep onlardı.
Sevmiyorum öyle insanları. Çevremde olmasını da istemiyorum. O kadar sabitlenmişlerdir ki -Küçük Prens'e selam çakaraktan- "ciddi" işlere birçok güzelliği kaçırırlar. Zihinlerini açamazlar, daha fazlasını göremezler. At gözlüklerini takmışlardır. İşin kötü yanı bir de bundan memnunlardır!
Öyle bir hayat istiyorum ki böyle insanlar hiç çevremde olmasın. Gerçeğin yanında hayallerin de tadını çıkarabilen insanlarla olmak istiyorum. Büyük bir şey değil istediğim. Hayall alemine dalıp da gerçeği unutmayı teklif etmiyorum ki, sadece gerçeği hayallerle süslemeyi istiyorum. Umarım hep hayalperestlerle karşılaşırım.