Bir zamanlar hissederdim. İyi ya da kötü, bir şeyler hissederdim. Kalbim atardı dört gözle beklediğim bir şey olduğunda. Veya birinin gülüşünü gördüğümde. Sevebilirdim. Severdim birini. Hiçbir zaman sevmedi o beni. Hiç üzülmedim, sadece sevdim. Sonra artık serbest bıraktım duygularımı. O zaman fark ettim ki hepsini tüketmişim. Ne kalbim çarpıyordu, ne karnımda kelebekler uçuşuyordu artık. Ufak tefek filizler oluyordu arada ama onlar da solup gidiyordu.
Sonra asla sevemeyecekmişim gibi hissetmeye başladım. Ve sevsem de sevilemeyecekmişim gibi. Asla sevilemeyecekmişim gibi.
Oysa ben sadece Sakura olmak istemiştim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder