İyi alıştım bu bloga... :D Çok emo hissediyorum kendimi. Öğğ korkunç... Aslında hissetmemem lazım. Telefon vakasının üstüne yeni bir telefonum oldu. Üstelik de çok seviyorum. Ama bazı şeyler var işte.
Benim ricalarımı hiç tınmayan insanlar var mesela... Sonra dün bir arkadaşın dediği bir şey var. Aşmam gereken çok şey var. (Şey sözcüğünü kullanmayı sevmem ama halka açık bir yere de bu kadar açık olmak istemiyorum.)
Bir şeyler, bir şeyler işte...
Daha pozitifim aslında artık. Ama hâlâ mutlu olduğum sayılmaz. Neden bilmiyorum. Ergenlik işte... :D Ama dediğim gibi daha pozitifim. Her şeyin iyi olacağına dair umudum var.
Çizime daha çok yoğunlaşmaya karar verdim. Yeterince iyi çizmeye başladığımda ruh halimi çok daha iyi yansıtabileceğim. Umarım ilerler çizimim. Bu umut etmek, ummak sözcükleri de çok hoş. :D
Neyse... Umarım o arkadaşın bahsettiği konuyu da aşabilirim yakın gelecekte. Artık aşmanın zamanı geldi. Hatta geçeli de epey oldu ya neyse...
Görüşürüz... :D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder