Gitmek istiyorum. Uzaklaşmak. Çevremdeki herkesten, her şeyden. Gürültüden, asık yüzlerden tamamen uzaklaşmak istiyorum.
Annemin bitmek bilmek tükenmez bağrışlarından ve bezmişliğinden...
Kardeşimin yerli yersiz öfkesinden...
Anneannemin devamlı söylenmelerinden...
Babamın laf sokuşlarından...
Sınav stresine şimdiden girip delirme seviyesine gelmiş olanlardan...
Kaçıp gitmek istiyorum.
İnsanlardan uzak arazilere, ormanlara. Veya kapalı karanlık bir odaya. Ama uzağa, çok uzağa.
Kimseyi istemiyorum yanımda. Belki bir kişi hariç. Onun pozitif enerjisi en çok ihtiyacım olan şey aslında...
Çok mutluydum ben aslında ama işte yine... Göz yaşları durmuyor durduğu yerde. Bıktım ağlamaktan. Ağlamak zorunda bırakılmaktan. Kendime ait bir saniyemin bile olmamasından.
Çok yoruldum ben. Çok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder